Helena Henrych

Dziennik Urzędowy Woiewodztwa Kaliskiego.1817 nr 31 + dod. 5.08.1817
Kommissyą Woiewodztwa Kaliskiego.
W przekonaniu, że krewni, iako też i rodzice, którzy oddaiąc swe córki na pensye płci żeńskiej w mieście Kaliszu, z pociechą dowiedzą się o ich postępkach w naukach, Kommissyą Wojewódzka nie omieszkuje uwiadomić interessowane familie, że w dniu 17. Lipca b. r. odbył się Popis publiczny na pensyi u JPani Gaulier, w którym to dniu następnie wymienione Panny z powodu odniesionych z nauk korzyści odebrały nagrodę, i na publiczną zasłużyły sobię pochwałę, iako to:
Otrzymały No grody : l) Domicella Wiesiołowska kokardę lilia.
2) Emilia Lange - - - - lilia,
3) Klara Werteszycka - - - lilia, l) Chrystoforów Anna;
2) Henrych Helena;
3) Janiszewska Michalina;
4) Lange Dorota;
5) Locci Magdalena;
6) Modlińska Barbara;
7) Szarzyńska Marianna;
Otrzymały nagrody: l) Joanna Bogusławska kokardę białą;
2) Antonina Sękowska - białą;
3) Teodora Locci - - białą;
4) Józefa Glotz - - białą;
5) Antonina Bieńkowska — bialą z lilią;
6) Olimpia Chrystoforów — białą z lilią;
7) Józefą Niniewska — białą z lilią;
8) Maryanna Dobrska — lilia l) Teressa Goczałkowska;
2) Pulcherya Janowska;
3) Konstancya Jaszewska;
4) Romana Trzcińska;
5) Xawera Grabowska.
Działo się w Kaliszu dnia 22 Lipca 1817.

---

---

WYSOCKI Walerian (Walery) Wojciech (1835-1907) – artysta-śpiewak, pedagog. Ur. 4 VI 1835 w Radomsku, s. Emeryka (rejenta) i Heleny z Henryków małżonków Wysockich. Ukończył Męskie Gimnazjum Rządowe w Piotrkowie. Rozpoczął pracę w Warszawie w służbie rządowej, którą porzucił na rzecz nauki w szkole przy Operze Warszawskiej. Należał do chórów Teatru Wielkiego. Karierę śpiewaka basowego rozpoczął w 1861 w Odessie na scenie Opery Włoskiej. W 1862 wyjechał do Włoch, uczył się u Francesca Lampertiego oraz w Mediolanie u Achillesa Bessi. W 1863 występował w Rovigo (Teatr Regio) i Turynie (Teatr Rossini), w 1864 w Rzymie, Ankonie, Bolonii, Kolonii i Wrocławiu, w 1865 we Florencji, Mediolanie, Bielli, Casale, Palermo i Sewilli, w 1866 w Genui, Florencji, Mediolanie (Teatr Carcano), Trieście, w 1867 w Trieście, w 1868 w Turynie i Mediolanie (Teatr la Scala). Przyjeżdżał też na koncerty do kraju, m.in. w V 1867 śpiewał w Warszawie, w II 1868 w Poznaniu, w III i IV 1868 w Krakowie. W 1868 za-kończył karierę sceniczną i założył we Lwowie szkołę śpiewu. Opracował własną metodę nauki śpiewu polegającą na doskonaleniu dykcji i umiejętnym stosowaniu oddechu. W l. 1885-1906 był profesorem lwowskiego konserwatorium. Uczył m. in.: Aleksandra Myszugę, Adama Didura, Janinę Korolewicz-Waydową, Irenę Bohussównę, Helenę Zboińską-Ruszkowską. Członek honorowy Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie. Zm. 5 X 1907 we Lwowie. Po jego śmierci utworzono fundację im. Walerego Wysockiego wspomagającą kształcenie utalentowanych i ubogich śpiewaków.

^{J. Reiss, Polscy śpiewacy i polskie śpiewaczki, Łódź 1948, s. 18; Wysocki Walery, pobrano 25 I 2017; AACz, Księga ur. parafii rzymskokatolickiej w Radomsku 1832-1837, sygn. KM 4958, akt 142/1835; „Dziennik Poznański” 1868, nr 93, s. 2; „Dziennik Warszawski” 1867, nr 94, s. 839; KWa 1863, nr 153, s. 750; 1907, nr 278, s. 5; „Tygodnik Ilustrowany” 1867, nr 403, s. 286.}