Notatnik

Strona jest próbą zebrania w całość i usystematyzowania efektów poszukiwań informacji o architekcie Adamie Henrychu, jego rodzinie, miejscach, w których żyli, ich pracy i zainteresowaniach. Zebrane materiały to owoc kilku miesięcy wytężonej pracy wielu osób tworzących Sztab Architekta Henrycha (Штаб Архитектора Генриха), niezliczonej ilości przejrzanych czasopism, książek i publikacji.
Wszystkie opublikowane materiały można wykorzystywać w każdy godny sposób. Mile widziane podanie żródła i informacje uzupełniające.

Wieluń, Krzepice, Kalisz, Piotrków, Kutno, Warta, Turek, Eupatoria, Warszawa, Grodzisk Mazowiecki, Wieleń nad Notecią, São Paulo, Rio de Janeiro - tu żyli, pracowali i/lub zostali pochowani członkowie rodu Henrychów.

Poprawiłam datę urodzenia Marii Henrych. Wcześniej podana to data chrztu.

7-05-2021

Feliksa Helena Siennicka ur. 19.05.1853 w Radomsku x Ludwik Makulski, ślub 14.04.1884 Biała Podlaska = z Siennickich Helena Felicja Makulska zm. 30.08.1917

Imię i nazwisko HELENA FELICJA MAKULSKA
Cmentarz Stare Powązki, Kwatera 97, Rzad 1, Miejsce 19, Data rok 1917

źródło: Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne

= Przytomność umysłu.
W tych dniach pasażerowie pociągu, przychodzącego o godz. 1 ej w nocy do Miłosny, byli świadkami następującego wypadku.
Pociąg osobowy mija się na tej stacji z towarowym.
Nagle dają się słyszeć krzyki przerażenia: młoda izraelitka, wysiadająca z pociągu osobowogo, dostała się pod dymnik parowozu pociągu towarowego.
Struchleli wszyscy, pewni, iż kobieta poniosła śmierć niechybną.
Stało się jednak inaczej, dzięki przytomności umysłu maszynisty, p. Ludwika Makulskiego, który w jednej chwili pociąg wstrzymał i nieostrożną pasażerkę od niechybnej śmierci uratował.
Pan M. przed kilku miesiącami, o czem w swoim czasie wzmiankowaliśmy, otrzymał od władzy nagrodę pieniężną i medal za ocalenie całego pociągu od wykolejenia.

Kurjer Warszawski. R.75, nr 168 (20 czerwca 1895) - dod. poranny
17-09-2020

DOMAŃSKI Henryk Stanisław (14 XI 1887 Warszawa - 25 VI 1972 Warszawa), aktor, piosenkarz. Był synem Jana i Marianny D., mężem Heleny Marii z Makulskich. Według wspomnień J. Małgorzewskiego był subiektem w sklepie z wyrobami rymarskimi, dorabiającym sobie grą na harmonijkach ustnych i występującym przeważnie w salach parafialnych. Do warsz. kabaretu artyst.- lit. Momus zaangażował go A. Szyfman; D. debiutował tu w marcu 1909 anonimowo, anonsowany jako "warszawski andrus, Antek z Powiśla"; nast. do czerwca 1909 występował w Momusie już pod własnym nazwiskiem. Od czerwca do września 1909 występował w kabarecie Chochlik, a od października do grudnia t.r. znowu na scenie Momusa. Powołany do wojska, odbywał służbę w armii carskiej, m.in. po rozpoczęciu I wojny świat. jako sanitariusz; od lutego 1915 do końca wojny był w niewoli niemieckiej. Po powrocie do Warszawy, od stycznia do sierpnia 1919 występował w t. Argus, nast. zapewne w t. Czarny Kot. Przez cały okres międzywojenny występował na wielu warsz. scenach, w teatrzykach, rewiach, kabaretach, a także kinach w tzw. nadprogramach. Bardzo często wyjeżdżał wraz z grupą artystów estradowych na występy do innych miast, m.in. wielokrotnie na Górny Śląsk. W 1920 występował m.in. we Włocławku (marzec) z warsz. zespołem pn. T. Artystyczno-Literacki Wesoły Zygzak, w Bytomiu (kwiecień), Katowicach (maj), Zabrzu i Sosnowcu, nast. w Łucku i Siedlcach (czerwiec), a od września t.r. w warsz. t. Sfinks; w 1921 m.in. w Katowicach i Bytomiu (luty), Sosnowcu (marzec), warsz. t. letnim Bagatela (lipiec, sierpień), Białymstoku (wrzesień); w 1922 m.in. w Płocku (kwiecień). W 1923-25 był na tournee artyst. w USA; m.in. w sez. 1924/25 występował tam w T. Polskim w Nowym Jorku i w objazdach pod kier. W. i T. Ochrymowiczów. Po powrocie występował m.in. w Warszawie: 1928-29 w kinoteatrze Kometa, 1930 w t. Mignon, m.in. w rewii pt. "Henio Domański przyjechał!" (kwiecień-czerwiec), 1930-31 w t. Wesoły Wieczór. Od listopada 1936 do stycznia 1937 występował w kabarecie L. Wyrwicza w kawiarni "Palace" w Krakowie. Ponadto stale wyjeżdżał z występami na prowincję, m.in. w 1933 do Płocka (czerwiec). W 1939 wystąpił w filmie "O czym się nie mówi". W czasie II wojny świat. mieszkał w Warszawie; podczas powstania na Starówce występował z koncertami w schronach i w szpitalach powstańczych; później był w obozie w Oranienburgu. Po zakończeniu wojny znalazł się w Szwecji, gdzie zorganizował półamat. zespół teatr. i wystawił "Krakowskie wesele" (dano kilkadziesiąt przedstawień w objazdach). W 1946 powrócił do Polski. Występował pocz. w Łodzi w T. Komedii Muzycznej Lutnia, później w Warszawie: w Praskim T. Rewii (pierwsza poł. 1947), okresowo w T. Syrena. Brał udział w imprezach organizowanych przez ARTOS, nast. przez PPIE. W 1951 komisja kwalifikacyjna przy ARTOS-ie przyznała mu uprawnienia aktora charakterystycznego i wirtuoza gry na harmonijkach ustnych. Występował jeszcze sporadycznie do poł. l. sześćdziesiątych. Współpracował z DK Min. Spraw Wewnętrznych w Warszawie; 12 IV 1959 w sali kina "Klub" odbył się poranek artyst. z okazji pięćdziesięciolecia jego pracy scenicznej. Ostatnie lata życia spędził w warsz. Domu Rencisty, gdzie występował jeszcze w organizowanych tam koncertach.
Już dzięki pierwszym występom na scenie Momusa zdobył ogromną sympatię publiczności warszawskiej i stał się jej ulubieńcem. Wniósł na estradę prawdziwy, niestylizowany folklor przedmieść i stworzył typ warsz. andrusa. Jak pisali recenzenci, występował "w stroju nadwiślańskiego apasza". K. Rudzki wspominał: "czapka, kraciasty szalik, że niby łobuziak-cwaniak i zestaw ustnych harmonijek, to były jego stałe rekwizyty". Powszechnie zwany "Heniem", popularność jednego z czołowych artystów estrady utrzymał także w 1. dwudziestych i trzydziestych. Mistrzowsko grał na harmonijkach ustnych, a także śpiewał kuplety z serii "śpiewanych kronik wypadków bieżących", tańczył, opowiadał dowcipy, często komponował własne przyśpiewki. W grze na harmonijkach "dokonywał cudów techniki muzycznej" (A. Szyfman); "publiczność pełna zachwytu obserwowała wirtuozowskie chwyty wykonawcy, polegające na ciągłej wymianie harmonijek, które artysta magazynował pod... pachą"; wg wspomnień J. Lusińskiego także "przepastne kieszenie klownowskich spodni Henia kryły ustne harmonijki, zwane przez mistrza fletropyskami, z których wyczarowywał melodie poleczek, oberków i tzw. lekki repertuar". Szyfman nazywał D. "artystą ludowym w pięknym tego słowa znaczeniu", a Rudzki "estradystą czystej krwi".
Bibl.: Almanach 1971/72; Dymek z papierosa s. 140, 166, 287 (il.); Hist. filmu t. 2; Karwacka: Momus s. 21, 96, 104, 114, 123, 129, 137, 138, 141, 143, 144, 146, 157; Konarska-Pabiniak: Repertuar; Olszewski: Śląska kronika; Sempoliński: Wielcy artyści (il.); Sobański: Teatr Pol. na Śląsku s. 18; Szyfman: Labirynt; Kur. Biał. 1921 nr 5; Kur. Warsz. 1919 nr 54, 1920 nr 177, 180, 243, 1921 nr 183, 212, 1930 nr 90, 154; Ruch Muz. 1988 nr 15 (E. Orzechowski); Sł. Powsz. 1976 nr 251 (J. Małgorzewski); Stolica 1976 nr 6 (J. Lusiński); Życie Warsz. 1959 nr 82, 93/94, 1972 nr 158 (K. Rudzki); Akta (tu fot.), ZASP; Programy i wycinki prasowe, IS PAN.
Ikon.: Fot. - IS PAN, MTWarszawa, ZASP. Film.: 1939 - O czym się nie mówi (f.).
Nagrania: Kuplety - Red. Muz. PR.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa
Encyklopedia teatru polskiego

MAKULSCY
Cmentarz Stare Powązki, Kwatera 292, Rzad 6, Miejsce 26

Inskrypcje
(płyta pionowa)

Ś.P.
LUDWIK MAKULSKI
ŻYŁ LAT 70
ZMARŁ 8 LIPCA 1908 R.

Ś.P.
STANISŁAW KOPEĆ
ZGINĄŁ W POWSTANIU WARSZAWSKIM
1944 R.

Ś.P.
Z MAKULSKICH
STEFANIA KOPCIOWA
ZMARŁA 14 LUTEGO 1970 R.

Ś.P.
HENRYK DOMAŃSKI
AUTOR
ŻYŁ LAT 85
ZMARŁ 25 CZERWCA 1972 R.

źródło: Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne

14-09-2020

Cmentarz Stare Powązki, Kwatera 32 wprost, Rzad 5, Miejsce 26,27

Inskrypcje
Ś.P.
ELŻBIETA KARSKA ZM. 1861

FRANCISZEK KARSKI ZM. 1864

KAZIMIERA KARSKA ZM. 1927

SYLWESTER KARSKI ZM. 1938

ANTONINA JULSKA ZM. 1941

LEONTYNA KARSKA ZM. 1943

MARCELI JULSKI
ŻYŁ LAT 78 ZM. 22.XII.1971

Z MAGNUSKICH
ANNA JULSKA
ŻYŁA LAT 75 ZM. 23.X.1972
źródło: Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne

Magdalena Helena z Czapskich Henrychowa była córką Ignacego Grzegorza i Elżbiety z Milerów 1 v. Michalkiewiczowej.

8-08-2020

Biuro Rachuby Wydziału Leśnego Sekcji Dóbr i Lasów Rządowych Komisji Wojewódzkiej Kaliskiej
w latach 1831-1837 aplikantem Biura Rachuby Wydziału Leśnego był Ignacy Henrych. Szukam potwierdzenia na związek Ignacego z rodziną Adama Henrycha. Mam tylko poszlaki.

26-07-2020

Rynek 3 w Lublinie
[...]Jako własność rodziny Stanifusorów kamienica pozostawała najprawdopodobniej do początku XVII wieku, kiedy to prawdopodobnie została przejęta przez Antoniego Henrycha. Jednak już wkrótce dane źródłowe pozwalają nam zauważyć, że budynek na powrót (lub też nieprzerwanie, ponieważ informacja o zmianie właściciela może wynikać z pomyłki źródłowej) stał się własnością rodziny Stanifusorów.[...]

Rynek 3 w Lublinie - Leksykon - Teatr NN
29-06-2020

Krewne adwokata Lucjana Władysława Rotwanda (25.10.1882-2.5.1930) to prawdopodobnie:
- Stefania Jadwiga Taubwurcel z d. Rotwand (1881-1960) siostra stryjeczna,
- Stefania Rotwand z d. Kon (prawdopod. 1880-xxx) bratowa,

24-06-2020

Warszawa, cm. Powązkowski, kwatera 162 rząd 1, miejsce 31,32: Woyniewiczowie [inw. 226]

Lokalizacja Cmentarz Stare Powązki
Imię i nazwisko WOYNIEWICZOWIE

Inskrypcje z płyty frontowej tumby:

GRÓB RODZINY WOYNIEWICZÓW 1931 R

Inskrypcje z lewej płyty pionowej:

Ś. P.
ANDRZEJ WOYNIEWICZ
* 20 V 1934 + 23 VIII 1998

Inskrypcje z prawej płyty pionowej:

Ś. P.
JAN WOYNIEWICZ
MGR INŻYNIER
DYREKTOR WODOCIĄGÓW I KANALIZACJI M. ST. WARSZAWY W ROKU 1945
ZASŁUŻONY PRACOWNIK HANDLU ZAGRANICZNEGO
CZYNNY DO OSTATNIEGO DNIA ŻYCIA
* 26. X. 1885 + 5. XI. 1962

Inskrypcje z płyty nagrobnej:

Ś. P.
STANISŁAWA Z SORETTÓW
WOYNIEWICZOWA
* 8. V. 1866 - + 13. II. 1931

LUDWIK WOJCIECH
WOYNIEWICZ
* 23. IV. 1855 - + 21. VII. 1931

Inskrypcje z lewej strony frontu tumby:

Ś. P.
JULIA Z KARSKICH
WOYNIEWICZOWA
* 1861 + 1942

Ś. P.
ZOFIA WOYNIEWICZ
* 1884 - 1960

Inskrypcje z prawej strony frontu tumby:

Ś. P.
JADWIGA Z TRÓSZYŃSKICH
WOYNIEWICZOWA
* 1900 + 1986

Źródło: Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne

Tytuł tematu: Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Lake Placid
Opis obrazu: Polscy narciarze. Stoją od lewej: Andrzej Marusarz, Bronisław Czech, inżynier Jan Woyniewicz, Stanisław Skupień, Stanisław Marusarz i Zdzisław Motyka.
Data wydarzenia: 1932-02
Miejsce: Lake Placid
Zespół: Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji
Sygnatura: 1-M-902-7
Źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe
Źródło opisu: Internetowa Encyklopedia Wisły Kraków

Opis obrazu: Narciarze i hokeiści na pokładzie statku pasażerskiego SS France. Siedzą od lewej: Roman Sobiński, Tadeusz Sachs, Zdzisław Motyka, Stanisław Marusarz, Stanisław Skupień, Bronisław Czech, Andrzej Marusarz. Stoją m.in.: Adam Kowalski, Aleksander Kowalski, Witalis Ludwiczak (2. z lewej), Albert Mauer, Czesław Marchewczyk (4. z lewej), Włodzimierz Krygier (2. z prawej), Kazimierz Sokołowski, inżynier Jan Woyniewicz (4. z prawej), prezes Polskiego Związku Hokeja na Lodzie Stanisław Polakiewicz (5. z prawej).
Źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe

Opis obrazu: Członkowie polskiej ekipy na pokładzie statku pasażerskiego SS France. Widoczni również redaktor naczelny "Kuryera Narodowego" Stefan Kleczkowski i malarz Tadeusz Styka.
Źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe

19-06-2020

Z żalem żegnamy Marię Abramowicz-Wolską zasłużonego nauczyciela akademickiego, wieloletniego pracownika Uniwersytetu Warszawskiego, wybitnego specjalistę i wychowawcę wielu pokoleń rusycystów polskich, człowieka wielkiej prawości i siły ducha. - Pracownicy Instytutu Rusycystyki UW i koledzy.

W-046721-1, Życie Warszawy 1981, nr 81 str. 10 (7 kwietnia)
5-06-2020

Julski Marceli Jan. Kompozytor. * 10.8.1894 w Petersburgu. S. Marcelego i Antoniny z Karskich. Oż. 1.8.1920 z Hanną Magnuską. Uk. szk. realną w Petersburgu w 1912, nast. stud. na wydz. mech. Inst. Technol., odbył sdud. muz. pod kier. prof. Czernowa w Petersburgu i prof. Rytla w Warszawie. 1918-1922 sł. w w.p. och. Ogł. szer. muz. utw. rewiowych, granych na scenkach warsz. wzgl. utrwalonych na płytach gramofon. Warszawa, Łazienkowska 8, m. 7.

Czy wiesz kto to jest?, red. Stanisław Łoza, Warszawa 1939, s. 307
1-06-2020

Antonina Helena Bronisława Karska (1872-1941) i Marceli Julski (1854) (ślub: w roku 1892) mieli syna Marcelego (1894). Czy mieli też córkę Antoninę? Byłaby to siostrzenica Wandy Karskiej.

Antonina Julska (25.04.1896-23.04.1980) - urodzona w 1896 r. w Petersburgu. W 1915 r. ukończyła 8. klasowe gimnazjum żeńskie. Od roku szkolnego 1915/16 do 1917/18 studiowała w Szkole Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Petersburgu. Przy tej szkole skończyła dział pedagogiczny, jednocześnie brała prywatne lekcje w Akademii prof. R. Bacha. W roku 1918/19 oraz 1919/20 studiowała w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem prof. Lentza (18/19) i prof. Wittiga (19/20). W 1920 r. pracowała jako sanitariuszka na dworcu kowelskim. W 1920/21 studiowała w Szkole Sztuk Zdobniczych. 1921/22 praktykowała jako nauczycielka rysunku w Wilnie.

Archiwum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie,
Zbiór akt studenckich sprzed IX ’39 r., Akta studenckie Julskiej Antoniny, Nr teczki 401

31-05-2020

Pochowana na Cmentarzu Rzymskokatolickim p. wezw. św. Wincentego w Łodzi, kwatera 20 front 21 grób 5.

Najprawdopodobniej zmiarły 15.09.1812 w Wieluniu Ignacy Czapski to syn Antoniego i Katarzyny, mąż Elżbiety z Milerów p.v. Michalkiewiczowej, ojciec Magdaleny Heleny z Czapskich Henrychowej.

30-05-2020

Fragmenty z książek:
Adam - Wielkopolska szkoła podchorążych piechoty : (szkic historyczny), red. mjr J. Załuska, Bydgoszcz 1924,
Julian - Wojenne szkoły dla oficerów artylerii: (1914-1921), Z. Moszumański, Z. Kozak, Pruszków 2002;

28-05-2020

Dwa nekrologi:
Ludwik HENRYCH, sekretarz hipoteczny, b. pisarz Sądu Pokoju w Warcie; zm. 29 września 1879 w Turku.

Kaliszanin 1879, nr79, s. 328

Felicja z Tymienieckich HENRYCH, wdowa po b.pisarzu b. Sądu Pokoju w Warcie oraz sekretarzu hipotecznym w Turku; zm. 22 lutego 1882 w Kaliszu; lat 38. Eksportacja zwłok z domu Grünfelda przy ul. Grodzkiej na cmentarz katolicki 24 lutego o godz. 16. Nabożeństwo i pogrzeb 25 lutego o godz. 10 w kościele oo. Reformatorów.

Kaliszanin 1882, nr 17, s. 66, nr 18, s. 70

za: Prochem jesteśmy i cieniem. M. Kubacka-Gorwecka, M. Sobczak-Waliś; Kalisz 2015

26-05-2020

Dopisałam informacje z kalendarzyków politycznych na lata 1816-17. W 1812 r. w Sądzie Pokoju w Wieluniu jako Konserwator hipotek i pisarz aktowy pracował Ignacy Czapski. Czy był krewnym Magdaleny Heleny, przyszłej żony Dominika Ludwika Henrycha? Czapscy h. Leliwa?
Poprawiłam datę ślubu DL i MH.

25-05-2020

Biogram Waleriana Wojciecha Wysockiego (1835-1907) – artysta-śpiewaka, pedagoga. Czy talent odzoedziczył po dziadku Dominiku Ludwiku Henrychu?

24-05-2020

Zakończyłam wpisywanie informacji z kalendarzyków politycznych dla Dominika Ludwika Henrycha. Do ciągłości brakuje informacji z lat 1831-33. Poza zapisem w akcie ślubu (1805) nie ma informacji o jego pracy przed 1818 r.

23-05-2020

Na początku lat 70. Stanisław Janicki zaapelował do widzów programu „W starym kinie” o przesyłanie mu wspomnień i informacji o losach przedwojennych aktorów.

starekino.pl

Czy ktoś w Wieleniu zwrócił na to uwagę? Czy Wanda Henrych spisała swoje wspomnienia o Zuli Pogorzelskiej?

Informacja do potwierdzenia:
Ludwik Henrych, b. Pisarz Sądu Pokoju w Warcie zmarł w Turku 29 IX 1879 r., z kolei żona Felicja z Tymienieckich zmarła w Kaliszu 22 lutego 1882 r. i spoczęła na cmentarzu na Rogatce. [za: "Wspomnienia pośmiertne i nekrologi Kaliszanina. Gazety miasta Kalisza i jego okolic 1871-1892", oprac. M. Kubacka-Gorwecka, M. Sobczak-Waliś, Kalisz 2015

Dzięki Grupie: Tajemnice Kalisza i okolic

Kurjer Warszawski, wyd. wieczorne, 1927 nr 122, 5 maja, str. 10

Ofiary.
[...]
Na Bratnią Pomoc studentów politechniki.
W dniu imienin ś. p. Stanisławy Szawernowskiej dla uczczenia jej pamięci — inżynier Adam Henrych 100 zł.
[...]

Najprawdopodobniej chodzi o matkę inż. Włodzimierza Kajetana Szawernowskiego, kolegi Adama Henrycha ze stódiów.

Najprawdopodobniej mamy tu przybliżoną datę śmierci Ludwika Stanisława Henrycha.

Tym samym miasto Turek dołącza do miejs, w których szukam informacji o Henrychach.

Kurjer Poranny i Antrakt. 1879, nr 283, 30.09/12.10.1879 str. 3
Zmarli w tych dniach
S. p. Jan Rybiński, b. lekarz b. wojsk polskich, członek Towarzystwa Dobroczynności, emeryt.
S. p. Stanisław Radoliński, b. posiadacz dóbr ziemskich, w wieku lat 76, w Kalisza.
S. p. Ludwik Henrych, sekretarz hypoteczny w Turku.

Taki prezent od Dozoru Szkolnego mi się trafił. Czy Jan Henrych był synem Dominika Ludwika, jego krewnego czy kogoś innego?

Dziennik Urzędowy Woiewodztwa Kaliskiego. 1828, nr 33, str. 1-2

DOZÓR SZKOLNY WOJEWÓDZTWA KALISKIEGO.

Podaje do wiadomości publiczney, iż w dniach 25. i 26. Lipca odbył się popis Szkoły Wydziałowey Kaliskiey, w skutku którego następujący uczniowie za moralne w ciągu całcgo roku sprawowanie się, wzorowe obyczaie i przykładną pilność do xięgi sławy i pamiątek szkolnych zapisani zostali:

z Klassy I.

a. z nagrodą: Wehr Ludwik, Roszczyński Marcin, Jerzmanowski Maurycy, Swinarski Julian.
b. z pochwałą: Lubowski Karol, Brzeziński Hypolit, Antoniewicz Marcelli, Badyński Teofil, Bieńkowski Edmund, Breite August, Dnrski Józef, Grabowski Stefan, Henrych Jan, Kaas Jgnacy, Kałkus Józef, Karólewski Maciey, Koniecznicki Józef, Kiedrzyński Antoni, Mazurowski Ludwik, Palichowski Konrad, Radzicki Józef, Rzońca Franciszek, Rufecki Xawery, Sobocki Faustyn, Sulimierski Franciszek, Szymanowski Dymitr, Wdowicki Tomasz.

z Klassy II.

a. z nagrodą: Królikowski Józef, Wilgociński Teofil, Arnold Józef, Dytzfeld Józef, Królikowski Stanisław.
b. z pochwałą: Kissut Adolf, Piotrowski Felix, Kostrzewski Maxymilian, Białkowski Tomasz, Chmielewski Wincenty, Gins Emanuel, Grabowski Michał, Janowski Eugeniusz, Janowski Emanuel, Krompolc Maryan, Langowski Marcelli, Mazurowski Marcelli, Modelski Jan, Mosiński Jgnacy, Mycielski Woyciech, Rybczyński Onufry, Skalski Józef, Sulimierski Kazimierz, Swiątkowski Polikarp, Wichrzycki Łukasz, Zimmerling Beniamin.

z Klassy III.

a. z nagrodą: Nakielski Antoni, Rostalski Jgnacy, Siwczyński Piotr, Łukowski Józef, Karólewski Xawery, Malinowski Mikołay, Kiedrowski Teofil, Opitz Alexander.
b. z pochwalą: Philippi Engelbert, Becker Józef, Skupieński Alexander, Dreszer Jan, Sosiński Kasper, Sulimierski Alexander, Gończykowski Stanisław, Mentzel Karól, Hinlzinger Jan, Jaworski Mateusz, Karsznicki Alexander, Mazurowski Wincenty, Maliński Józef, Mroczyński Hieronim, Niemoiowski Felix, Koniecki Alexander, Lądowski Andrzey, Opitz Jan, Piekarski Ludwik, Smoniewski Tomasz, Stawski Woyciech, Wanatowski Jan.

z Klassy IV.

a. z nagrodą: Łukowski Zacharyasz, Szeligówski Konstanty, Wiśniewski Stanisław, Gnerowski Blażey.
b. z pochwałą: Antaszlak Józef, Ciesielski Józef, Morawski Hippolit, Bednarczyk Emilian, Bilczyński Dyonizy, Błaszczyński Michał, Dobrocki Franciszek, Hubicki Bolesław, Kubicki Stefan, Jarnuszkiewicz Jgnacy, Karpiński Józef, Kawaler Franciszek, Królikowski Edward, Laskowski Józef, Skupieński Woyciech, Wachowicz Marcin, Walewski Stanisław, Wronecki Dyonizy.
w Kaliszu dnia 7. Sierpnia 1828.

Piwnicki. Kowalski, K. W.
Wydział i Sekcya Administracyina. Nro 37935/52I7 z r. 28

Zula zagadka. Zula klucz?

Zula Pogorzelska urodziła się prawdopodobnie w 1898 w Eupatorii na Krymie. Jej ojciec trzymał do chrztu urodzoną w tym samym roku Janinę Henrych, córkę architekta miejskiego w Eupatorii Adama Henrycha.
Dziewczęta w 1914 r. ukończyły gimnazjum w Eupatorii. W 1916 Janina złożyła podanie do do Petersburskiego Konserwatorium Imperatorskiego Rosyjskiego Towarzystwa Muzycznego o przyjęcie na lekcje gry na fortepianie. Jedna śpiewała druga grała. Mogły być dobrymi przyjaciółkami.
W 1919 prawdopodobnie obie przyjechały do Polski i do Warszawy. Janina pod koniec roku, z rodzicami i bratem. Co było dalej? Czy Janina wyszła za mąż? Czy panie utrzymywały ze sobą kontakt?
Adamostwo Henrych w marcu 1924 ofiarowują datek na chleb dla głodnych dzieci dla uczczenia pamięci jedynej córki Janiny w trzecią rocznicę (śmierci). Oznacza to, że zmarła na początku 1921 r. Gdzie i pod jakim nazwiskiem? Czy Zula była na jej pogrzebie?
Uzupełnienie:
Zula zmarła 10.02.1936 r. Jej matka, Emilia, zmiarła 1.01.1936 r. Jej ojciec, Andrzej, zmarł w 1928 r. To są trzy pogrzeby, w których powinien uczestniczyć ktoś z rodziny Henrychów. Tylko gdzie szukać zdjęć?

Wg Rocznika Sądowego na rok 1865 Sędzią pokoju dla okręgu Wartskiego od 1851 r. był Skolimowski Cyprian a pisarzem od 1860 r. Henrych Ludwik s. Ludwika i Heleny z Czapskich. Wg WGM Córka Cypriana Ignacego Józefa Skolimowskiego h. Leszczyc, Florentyna Monika Skolimowska h. Leszczyc wyszła za Leonarda Marcjana Tymienieckiego h. Zaremba i miała z nim córkę, Felicję Emilię Tymieniecką h. Zaremba. Ta zaś Emilia od 1865 r. była żoną Ludwika Henrycha s. Ludwika, z którym miała syna Adama Andrzeja.